bir zaman önceydi
gece söylüyordu şarkımızı
istanbul'un ıssız caddelerinde
yol buluyordu kendine sözcüklerin
gel dedin
gelmeyi istedim
döküldüğü gibi yağmurda
damlaların saçlarına
düşebilmeyi istedim avuçlarına
istanbul söylüyordu
şarkımızı
gel diyordu
yağmurlu bir pazar sabahı
dumanlı masalarına kitaplar konuşlanmış
o kafelerin
ıslak sandalyelerinde yanımda otur diyordu
ben istanbul değildim
aramıza tek sıra şeritler çekmiştim
çağırıyordu şehirler arası yolculuklar
olanca yalnızlıklarına
beni.. gelemezdim.
gelmedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder