hatalarımdan ders almayı küçükken öğrendim
büyüdüğümde hatalarımdan hatalarına ulaşan babil kulesiydi evim
sevdiğini söylemek korkusundan doğmuştun bedenimde
büyüdüğünde saçlarının örgülü zamanlarını özledim
senden uzaklaşan trenlerde kurduğum düşleri
küskün şarkılarla besledim
dalgalarla dövülen kumsalda
parmaklarınla yazdığın bir kaç harftim
susuzluğa dayanamadı içim
ayakların ıslanırken ben silindim..

karışıyor demli bir çayda
vapurlarına şarkılar yazmış kesmeşeker
ve bir martı söylerken herkesin bildiği
o ayrılık şarkısını
bir başka 'sevgililer masası'na konu oluyor
türk kahvesi falları
boğaz üşütürken örtüsünden sıyrılmış vücutları
martılar derdi; görmüşler onu, belinde erkek kolu
hele yalnızlık.. kalabalıkken bile bahariye yokuşu
tramvayın sesleri
tütsüsü özlemin kokusu
karışıyor demli bir çayda
kadıköy yağmuru