koşarak ilerlersin
yanından geçen araçlara aldırmadan
son anda birine tutunmak tek dileğim
ve sonra
kapalı kapıların ardında
siyah düz saçların
ürken ama yine de
kendine güveni tam duruşun altında
saklı hazineni tutuşun
ufak bir dönemeçte
gözlerinin teması
bedenime
ufakça irkilerek içimden
binlerce ürkek küçük peri
kaçarlarken karanlığa
ve tüm bu ihtişamının altında
çok daha yukarılara uzanan o kubenin altında
bencil mütevazi kibirli yoksun
aç tok mutlu mutsuz zengin fakir insanlarla
çevriliyken etrafım
gözlerim seni ararken kayıp giden
yokuşlarında
kapalıyken kapıları
ve beyaz tenin
gözlerimden söylemem lazım
anlaman
değiştirmiyecek kaybolmanı

üç sene..
anlamadan geçti mi gerçekten?
benim duvarlarım vardı o zaman
tuğlalarını dizmeye
kendimi birşeylere adamaktan çok değer verdiğim.
sonra sen;
hiç bilmediğim
ama beklediğim
çocukça bir sevgi; yıkacak olan duvarları
önceleri razıydım
beraberce ortadan kalkacaktı herşey
sonra sen uğraştın..
..ben bocaladım
hiç dokunmadan bir camda parmaklarım
yüzünün hatlarını seçti
aramızda mesafeler olsa da
parmaklarım camdan geçerdi
sonra..
.. ben bocaladım
saatlerce konuştun benle
yalnızdım..
yalnız.
alışkanlık işte
dönüp cevap vermeye gitmedi elim ..
bilmiyordum
kaçmak; kurtulmak sanmak herşeyden
basitti
ittim..
parmaklarım geri çekildi camdan
yüz çizgilerin ıslanırken
kendi bencilliğimle savaş verdim
en doğrusunu seçtim
kendimce
herkese rağmen
sana rağmen..
ben bocaladım..
geleceğimi bile bilmeden
geleceğimize karar verdim.
ben bocaladım..