kir

eğer bir kapıyı açarsan
kapattığında bileceksin herşey içerde kalacak
yönlerini seçemiyorsan söylediklerinin
ağzına bir bant yapıştırmalısın
sözlerin yapışsın üstüne
kirlenmeden önce
sen ..
kimseyi kirletmeden önce.

hjk

bir perşembe akşamı
yağmurluydu dışarısı
elinde bırakılmış yalnızlığı
gözleri buğulu
anlamadan izledi
geçip giden insanları

iki sokak ötede
ayakları yürümekten karıncalanmış
gözleri nemli belki de
bir hayat akıp gidiyordu
ondan ters yöne

usulca dinledi yağmuru
yere her vuruşunda damlaların
parçalanan her hayat gibi
dağılırken yeryüzüne damlalar
unutmaya çalıştı yaşadıklarını

korkunç bir seldi
sonra onu alıp götüren
götürürken sürükleyen
sürüklendikçe batan
kendisiydi

bir elinde yaşanmışlıkları vardı
diğerine tezat
yalnızlıklar yaşananların armağanıydı
koparıp atamazdı ki elini
o oradaydı

sıktı yumuruklarını
unutmak için herşeyi
kaldırıma oturdu
cebinde kalan sigarası
sonuncuydu

cümlelerini dökerken
su birikintilerine
her kelimesinde
bir insan girdi içerisine

kopup giden gün
yağmuru dindirirken
bıraktı düşünmeyi
sıkılmış avuçları kanarken
ne yalnızlığı ne de yaşanmışlıklar
ne iki sokak ötede olanlar
var olacaktı geleceğinde..