neu

soğuk kalabalığın sokaklarından seni takip ediyorum yine
elinde kağıt ve kalem insanlara ulaşmaya çalışıyorsun
gözlerin yeşil, kıyafetlerin, düşüncelerin
bir kaybediş sarıyor bedenimi..

-'o gece ben.. orda yoktum.. olduğumu sandın.. hepsi bu..'

sorularıma, cevapsızlığım yanıt veriyor
bir başkasını düşünürken
ulaşamamalarım sana
çamura batmış ayaklarım
yağmura karışıyor
yürüyüşümü engelleyen
kaldırımların arasında
boşlukları seçebilmeyi umuyorum
tek yakınlaştıracak beni onlar, sana
insanlar yanıt veriyor çaresizliğime
belki de korkarak bırakıyorlar beni boşluklara
omuzlarım acıyor çarptığım duvarlardan
ve sorsalar bana senin aydınlığında
bir yalnızlık karakolunda
yemin edebilirdim
işkence gördüğüme gözlerinin altında..
...
soğuk bir kapının aralığından seni görüyorum yine
tam karşında, yere kapaklanmak isteyen dizlerimle
ellerim konuşuyor ıslaklığından titrerken
bir adım sonra.. bir adım daha
gözlerine bakıyorum seçebildiler mi diye
ben böyle erimişken kalabalığının arasında
yanımdan geçip gidiyorsun
kim bilir hangi köşebaşının
hangi karanlık aralığına..
..