r-uya

rüyamdayım
sana biriktirdiğim zarfları yolluyorum
yine sana.. postacıyla
hani şu gündelik gelen
çekmecende biriktirdiklerinden

karda izi kayboluyor
ayak izlerinin
takip edesim var
zarflarımı.. zaaflarımı
ama sana ulaşmadan
iz oluyorum karda
sonra sesin:
'sonu belli'

bahar,
yitirdiklerim
ve ben
bir meyve ağacının dallarında
açan bir çiçeğe ulaşmaya çalışırken
baş üstü düşüyorum
yatağa

o çiçek
senin başucunda
ölü zaaflarımın üstünde
vazoda..