bi yazı yazdım
sonra sildim sonra yine yazdım
anlatmanın anlamsızlığı geldi sonra aklıma
çünkü anlatsaydım şu aşağıdaki kısmı gibi olucaktı sildiğim yazının
yine kocaman heykeller gözlerimi karartacaktı.
tercih meselesi herşey
ben dışında kaldım, kaldırıldım
orda bırakıldım. sonra orda olduğuma kendimde inandım.
hayatımız kalem kutularımıza benziyo bence
ben hep karalardım. içini düzenlerken bile
kalemlerin kendine ait yerlerini hazırlardım.
bundan zevk alırdım örneğin
ama hep dikkat çekmeycek kadar yırtılmış, dağınık, kirli kaldı kalem kutularım.
" ....ama ben saygı duydukça o kadar çok, o kadar büyük heykeller geldi ki yamacıma. kendi heykelimi yerleştirecek bi aralık bulamadım etrafta. "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder